Klarie Pars en Jan Runia over het Europaplein
‘Wij begrijpen niet dat dit plein over de kop moet’
‘Ik begrijp niet dat het Europaplein over de kop moet. Ik snap ook niet dat de gemeente niets doet met de kennis die voorhanden is. Wacht nou eerst eens op de aanleg van de Haak om Leeuwarden en de Noordtangent voordat je dit prachtige plein over de kop gooit.’
Aan de stamtafel van het Eurohotel zitten Jan Runia en Klarie Pars. Klarie Pars is eigenaar van het hotel en Jan Runia woont in een van de appartementen boven het hotel. De twee kijken met verbazing en lichte verontwaardiging naar het proces waar men deel van uitmaakt. Jan Runia: ‘Ze willen hier een turborotonde aanleggen, zoals die er nu ook liggen voor het WTC-hotel aan de Heliconweg bij de Snekerkade. We hebben vier bijeenkomsten gehad en aan een aantal raadsleden hebben we ons verhaal nog eens toegelicht. Ook wethouder Koster kent onze bezwaren. Niks helpt. We worden aangehoord, maar de plannen gaan gewoon door.’
Ook Pars vindt de gang van zaken niet in de haak. ‘Dit hotel zit hier al tientallen jaren. We werken hier met veel plezier en nu wil de gemeente onze toegangswegen afsluiten van het plein. Ik begrijp hier helemaal niks van en de andere bedrijven in deze buurt ook niet.’ Jan Runia vult aan: ‘Zo’n hotel met restaurantfunctie, daar zou een gemeente zich voor moeten inspannen. Daar moet je zuinig op zijn. We zitten hier bijna iedere morgen met een mooi ploegje om de stamtafel. Dat is een hoogtepunt van de dag. Veel toeristen steken hier aan en die rijden het restaurant straks voorbij omdat ze niet direct af kunnen slaan. Ook garagebedrijf Van Schaik en de Harley Davidson-shop zullen dit straks gaan merken.’
Klarie Pars vindt dat de gemeente bovendien met twee maten meet. ‘Het WTC-hotel krijgt als het ware de rode loper uitgelegd. Daar is niks mis mee, maar je kunt het toch niet maken dat een hotel even verderop wordt afgesloten van de hoofdroute?’
De twee zijn informeel woordvoerder van een veel grotere club. De bewoners van andere flats aan het monumentale plein verbazen zich evenzeer over de plannen die op stapel staan. Vanuit hun appartementen kijken ze dagelijks uit op de verkeersstromen. Jan Runia: ‘Dat vinden we nou juist zo leuk. Je kunt ons best als deskundigen beschouwen. En dan zeg ik wederom: waar is dit toch voor nodig? De aanpak van het Europaplein valt onder het grote plan om de bereikbaarheid van de stad te vergroten, maar ik zie niet in hoe onbereikbaar de stad vanuit het westen op dit moment is. Er is een goede verbinding via de Slauerhoffweg om de stad te bereiken en op de Harlingerstraatweg staat rond de spits nauwelijks een file. Waar hebben we het over?’
De twee aan de stamtafel kunnen zich het maar moeilijk voorstellen dat er zo’n geweldige ingreep moet plaatsvinden voor in hun ogen een klein probleem. Runia: ‘Ik denk dat men dat bij de gemeente ook wel beseft, maar die plannen zijn al jaren geleden gemaakt en ingediend voor subsidie.’ Pars: ‘Dat geld ligt er en dan moet het op. Alle ontwikkelingen die daarna komen worden gebagatelliseerd.’ Runia: ‘Wij kennen hier de cijfers en als we hen die voorhouden om af te wachten en te kijken hoe de ‘drukte’ hier verloopt na de aanleg van de Haak en de Noordtangent, dan komen zij weer met andere cijfers. Ook de krimp in het noorden zou je er nog bij kunnen betrekken, maar het lijkt erop alsof men die gegevens gewoon niet wil horen. Dit plan moet gewoon doorgaan, zo vinden ze bij de gemeente.’
De twee vinden het ook jammer dat de raadsleden en de wethouder weinig zeggen te kunnen betekenen. Runia: ‘We hebben brieven geschreven. Ze zijn langs geweest, maar ik denk niet dat het allemaal veel uithaalt.’ Klarie Pars: ‘Je wordt aangehoord.’ Jan Runia: ‘Een tijdje terug waren er ook plannen om de fontein van het plein te verwijderen. Je begrijpt het niet. Dit is een historisch plein en het wordt geroemd in allerlei publicaties. Het is een prachtige entree van de stad. Het maaien, ook zoiets. Vroeger werd dat keurig uitgevoerd en stonden er ook mooie plantenbakken. Nu zien we de grasmaaiers vreemde capriolen uithalen op hun machines. Soms rollen we over de grond van het lachen. Vroeger werd er keurig in mooie cirkels gemaaid. Nu doen ze maar wat. Ja, dat kunnen we allemaal perfect vanuit onze appartementen bekijken.’
Andries Veldman