Is wethouder Diks nog effectief?
De leden van de Leeuwarder politieke partij PAL/GroenLinks mogen zich zo langzamerhand wel eens afvragen of hun boegbeeld wethouder Isabelle Diks niet meer schade berokkent dan voordeel oplevert. Diks zou zich op haar beurt moeten afvragen wie zij nog enige dienst bewijst door als wethouder aan te blijven.
Ik kan mij geen wethouder van onze gemeente herinneren die zoveel verschillende groeperingen tegen zich in het harnas heeft gejaagd. De lijst met grote en kleine incidenten wordt steeds langer. Of het nu gaat om de kap van bomen, waarbij zij een discutabele verruiming voorstond, de straatverlichting, waar verschillende groepen tegen te hoop liepen of de afvalinzameling, waar zij tot twee keer toe proeftrajecten stil liet leggen na groot gemor: je kunt het allemaal als incident afdoen, maar je zou de weegschaal af moeten stemmen op de vraag: is deze wethouder nog effectief? Helpt zij de idealen van de partij, of wat daar nog van over is, verder?
Ook binnen de partij zijn er vraagtekens over het functioneren van de wethouder. Niet voor niets stelde de huidige fractievoorzitter Atze Jan Nicolai zich eerder verkiesbaar om de leiding binnen de Leeuwarder fractie van Isabelle Diks over te nemen. Hij gaat nu zelfs nog een stapje verder door zich te kandideren als landelijk voorzitter. Een ander lid binnen de PAL/GroenLinks-fractie heeft al eens gemeld dat wanneer de reglementen van de partij waren gevolgd, Diks nooit een tweede termijn als wethouder zou zijn gegund.
Progressieve Aktie Leeuwarden/GroenLinks is ooit voorgekomen uit onvrede met de gevestigde orde. Toen, net als nu, was die vooral afkomstig is uit de gelederen van de Partij van de Arbeid. Plucheplakken aan de zetels werd bij aanvang (1970) geregeld: raadsleden mochten slechts twee van de vier jaar op hun zetel blijven zitten. Een regel die overigens al snel buiten werking werd geplaatst. De stoel van het PAL-raadslid Piet van der Wal is helemaal naar zijn lichaam gaan zitten.
Mocht bovengenoemde onvoldoende aanleiding zijn voor de wethouder om te overwegen plaats te maken, dan zijn de magere resultaten van haar mega milieu aankondigingen wellicht voldoende aanleiding voor de partij om een feestelijke uitgeleidingsboog op te richten. Van haar grote milieuplannen komt steeds minder terecht. Van haar ambitie om Leeuwarden tot fossielvrije gemeente te maken wordt sinds lange tijd niets meer vernomen. Ook kleinere milieuprojecten zoals het inzamelen van gebruikte elektrische apparatuur sneefden. Er wordt weinig tegenspel geboden tegen de massieve infra- en asfaltlobby.
En wat te denken van haar ambitie om Zalen Schaaf overeind te houden? Hiervoor werd zelfs Femke Halsema van stal gehaald. Skaaf mut blieve, riep Femke. Isabelle herhaalde die kreet bij de laatste verkiezingen niet meer. Ook handelde de wethouder te laat bij de financiële perikelen rond schouwburg de Harmonie, trok haar toezeggingen in bij de organisatoren van Stad van de Smaak, was doof voor kritiek rond het festival Psy Fi, treuzelde bij de hervorming van de bibliotheekvoorziening, passeerde de raad bij de Eetbare Stad en was ronduit bevoordoordeeld en nam een loopje met de waarheid in het conflict tussen de lokale omroepen Mercurius en LEO. De partij voor wie ze koos, krijgt de handen nog altijd niet op elkaar. Over het gestuntel rond de stadsproducers is genoeg gemeld.
De partij zal zich binnenkort moeten beraden over de de komende verkiezingen die volgend jaar worden gehouden. Die beraadslaging kan niet vroeg genoeg beginnen om het gebutste imago weer bij de tijd te krijgen. Als de voortekenen ons niet bedriegen, dan zullen partijen als SP en Partij voor de Dieren zich op het speelveld begeven van de kiezers van PAL/GroenLinks. Bij de laatste twee verkiezingen werd duidelijk dat de stabiele aanhang van PAL/GroenLinks fluïde is geworden. Ook deze massa is in beweging. Aan de andere kant van het concurrentiespectrum staat de Partij van de Arbeid. Ook een partij in beweging, zullen we maar zeggen. In een voor haar ongunstige richting. De PvdA is wel een partij die in Leeuwarden alle nieuwe (subsidie)projecten ten eigen bate als trofeeën zal uitventen. Daarin zal de partij ver gaan. Wethouder Henk Deinum omringde zich tijdens de laatste gemeenteraadsverkiezingen door middenstanders die zich hierna, enigszins geschrokken, in de partijreclamefolders zagen opduiken.
Een ander gevaar voor PAL/GroenLinks dreigt er nu partijen binnen en buiten de coalitie laten doorschemeren de buik vol te hebben van het huidige college van burgemeester en wethouders. Een bjusterbaarlik barren zoals bij de provincie, waar de PvdA tot haar grote schrik buiten de zestigjarige coalitie werd gemanuoevreerd, is niet denkbeeldig.
Het is zaak voor PAL/GroenLinks om met vaart nieuwe ambities te formuleren en die met een nieuw gezicht te tonen.
Andries Veldman