Heerlijk haringhappen op Epemastate – Henk Doevedans hoort het liefst Henk Doevedans

juni 2017

Het was ronduit dolletjes op de haringparty op Epemastate in Ysbrechtum. Het kasteeltje leent zich er prachtig voor. Met mijn chauffeur werd ik vol egards ontvangen in het voorportaal van het historische bouwwerk, waarna ons een paraplu werd overhandigd om droog naar het hoofdgebouw te lopen.

Daar stond tot mijn schrik een hele rits mij volstrekt onbekende personen in pakken die ons hartelijk de hand schudden. Mijn chauffeur bleef op gepaste afstand. Ik stelde mij voor aan PIER BAARSMA, de commercieel directeur van NDC, medeorganisator van de party, die mij begroette met: ‘Ik ken jou wel’. Dat klopte, ik zag te laat dat hij het was. In het rijtje mannen – er stond geen vrouw tussen – was hij mij niet direct opgevallen. Foutje, want als iemand mij had moeten opvallen, dan was het wel Pier Baarsma, die met zijn Saint Tropez-achtige uitstraling de warmte in het zaaltje liet oplopen. Natuurlijk kende ik hem. Hij had maanden terug enkele mooie plannen van mij in ontvangst genomen en zou nog terugbellen. Nooit meer iets van gehoord.

Toen ik met een glas bubbels de tuin instapte en mij naar de partytent begaf, bleek mijn positie optimaal. Een quickscan leerde mij dat er behoorlijk wat nieuw geld met mij onder de tent stond, maar ook personen die bij de Handelsbanken aan het Leeuwarder Zuiderplein niet verder komen dan de deurmat. Terwijl ik beleefd wachtte op mijn chauffeur bleek die al in zijn korte broek in de tent te staan, vrolijk te kouten met een of andere zakenrelatie. Het moet niet gekker, zei ik tegen hem.

Midden in de tent stond een forse bar opgesteld met genoeg loopruimte voor het personeel om de genodigden snel van dienst te kunnen zijn. Rechts stond een ijskraam en links een hip koffietentje. Achter de tent vonden de activiteiten plaats waar we voor waren gekomen: de barbecue met vlees en vishapjes en de visstal van Ida uit Grou. Daar aangekomen keken we aan tegen een grote rug die ons de toegang tot de kraam belette. De rug was van ROEL WOERING, die toen hij zich omdraaide ons begroette met: DE TUINMANNEN zijn er ook. De oud-directeur van het Fries Museum had ik eerder meegemaakt op een verjaardagsfeestje bij burgemeester TOM VAN MOURIK, waar hij zich eveneens denigrerend had opgesteld. Het betrof toen een vriendin die hij schoffeerde. Zelf kan ik met dergelijk individuen wel omgaan, maar voor mijn chauffeur vond ik het vervelend. Die maakte nog de opmerking dat HORK nog ontbrak op de cv van Woering’s LinkdIn-profiel en ook dat de Handelsbanken hem voorlopig nog niet tot de begeerde deurmat zouden toelaten. Puntje van aandacht voor het uitnodigingsbeleid van de organisatie. Als je niet oppast, heb je net iets te veel horken op je feestje.

Gelukkig liepen er ook gezellige types rond. We hadden een goed gesprek met ANJA KANTERS van het groenbedrijf Donker. Ze kwam in gezwinde spoed (want tuinmannen) op ons af en stak een boeiend betoog af. Ze kende me nog van het Prinsjesdagontbijt dat bij Hogeschool Stenden was georganiseerd. Bij die gelegenheid lieten organisatoren een unieke kans lopen om eregast FENTENER VAN VLISSINGEN aan het woord te laten. Deze interessante entrepreneur had veel te vertellen, maar de gelegenheid werd hem destijds door spreekstalmeesters HANS SNIJDER en DIEDERIK BONARIUS ontzegd.

Met MARGA WAANDERS, de burgemeester van Dongeradeel, spraken we over haar toekomst, nu de gemeente over een jaar wordt opgeheven. Komt wel goed met de oud-wethouder van Leeuwarden. Ook kwam het zich aan het fusiecircus onttrekkende Harlingen ter sprake. Die gemeente is ROEL SLUITER (die hier burgemeester is) op het lijf geschreven, aldus Waanders. Misschien dat ze bedoelde dat de licht ontvlambare, voormalige CPN’er in dit robuuste oord weinig schade aan kon aanrichten? Terwijl ik met mijn chauffeur bij Waanders stond, hield ik vanuit mijn rechter ooghoek burgemeester HAYO APOTHEKER van Súdwest Fryslân, waaronder Epemastate valt, in de gaten. Ik zag dat hij een watertje dronk, dus veel kwaads kon hij nog niet aanrichten. Ik liet hem nog maar even wat voor zich uit keuvelen. Ik weet hoe hij reageert wanneer hij mij ontwaart. Apotheker was in gezelschap van zijn vrouw ARJETTE DE PREE. Meestal is ze op dergelijke bijeenkomsten op zoek naar klussen, maar deze keer hield ze het redelijk lang vol aan Hayo’s zijde. Maar weer afwachten hoe ze deze keer weer op de societypagina’s van het Fries Journaal van ALBERT VAN KEIMPEMA wordt afgebeeld. Onlangs dook ze nog op in het Stan Huygens Journaal in de Telegraaf waar ze per ongeluk tussen enkele bobo’s was beland. Het is me toch wat om als junior-lid van het feministisch maandblad Opzij uiteindelijk op de societypagina van De Telegraaf te belanden.

Mijn chauffeur en ik babbelden nog even met SIEDS RIENKS, die zich zorgen maakte over de toekomst van twee kaatsschilderijen die op de zolder van restaurant De Vrouwenpoort stonden. Nu dit befaamde etablissement van eigenaar gaat wisselen vroeg de voorzitter van de Leeuwarder Kaatsvereniging (LKV) zich af of het met deze iconische afbeeldingen wel goed komt. Ik kon hem geruststellen. De eigenaren hebben inmiddels laten weten de kunstwerken te schenken aan het kaatsmuseum.

Ook met de makelaars JAN DE WAARD en PETER NOORDRAVEN hadden we een goed gesprek. De mannen zagen de volgende crisis al naderen, maar op Epemastate was het in de partytent nog pais en vree. Regelmatig passeerden de oesters, zalmrolletjes en warme garnalenspiesjes, zodat de zware gesprekken wat lucht kregen. In zijn rechter ooghoek ontwaarde mijn chauffeur plots een mevrouw in een blauwe jurk die ‘wel goed is voor 23 miljoen’. U begrijpt: ik had voor de gelegenheid de juiste chauffeur uit het aanbod opgetrommeld. Een chauffeur die bovendien wél over de drempel van de Handelsbanken komt en mij haarfijn het verschil tussen de gasten uitlegde van déze happening en de ondernemers die hij eens per jaar treft op een aangename bijeenkomst van stil geld, georganiseerd door de Rabobank.

Met gepensioneerd Omrop-journalist HENK DOEVEDANS spraken we ook nog even. Nou ja, spraken. Henk hoort het liefst Henk. Henk hield een monoloog waar we geen woord tussen konden krijgen. Het ging over zijn politieke carrière bij D66, het succes van Groot Sneek en zijn mislukte poging om de ANWB Waterkampioen concurrentie aan te doen. Of hij nog contact had met oude collega’s van de Omrop, vroeg ik toen hij een slok van zijn rode wijn nam en ik mijn kans kon pakken. EELKE LOK had hij op een fiets zien rijden op Terschelling en ook naar SJOUKE LOUSMA had hij gezwaaid. Kortom: het contact met de Omrop-coryfeën hield niet over.

We konden het niet laten om makelaar DIRK HOEKSTRA op zijn rug te tikken om hem op onze aanwezigheid te attenderen. Hoekstra stond aan een statafel te praten met Cambuurvoorzitter YPE SMID en vastgoedman SIEP JAN RIEDSTRA. Hoewel wij weten dat hij ons waardeert, vonden we het toch gepast om onze tocht door de woestijn te vervolgen. Met Baarsma hebben we verder niet gesproken. Was ook te druk met zijn sigaret die hij enigszins in zijn handpalm verborgen hield. Wie rookt er nog tegenwoordig? Ook met ARTHUR OOSTVOGEL, directeur van de Leeuwarder schouwburg De Harmonie, hebben we helaas niet kunnen spreken. Hij is nog alive and kicking. In de stad krijgen we regelmatig opmerkingen te horen van: is Oostvogel er nog? Je ziet hem nooit. Dat komt natuurlijk ook door die lange zomervakantie die voor Oostvogel al in mei begint en in oktober eindigt. En daarna weer op naar de kerstvakantie. SIEBE ANNEMA, de grote man achter het bruisende Fries Mediacentrum, hebben we links laten liggen.

Ik zag dat Apotheker zich bij de bar vervoegde en een wijn bestelde. Zelf had ik de bubbels ingeruild voor een glaasje wit. Het moment was daar om, met mijn chauffeur, de beroemde burgemeester en de gevallen minister, even gedag te zeggen. Wat ik al vreesde, gebeurde. Ik had nog maar net zijn arm beroerd, dag gezegd en mij uit de voeten gemaakt, en jawel, daar stoof hij op mij af. Maar liefst twee vrouwen ruilde hij voor mij en mijn chauffeur in. Hij was weer allerhartelijkst. Over zijn nieuwbouwplannen met het nieuwe stadhuis in Sneek hebben we het niet gehad. Ook over de metro die hij via de Zwette tussen Sneek en Leeuwarden wilde aanleggen zwegen we wijselijk. Wat bleek? Apotheker is aan het afronden en brengt de gehele dag door met de knipselmap. Daarin was hij ook een artikeltje tegengekomen uit het Friesch Dagblad met mijn naam erbij. Het ging, de burgemeester moest mij even helpen, over een optreden in een circustent op de Hemrik waar hij een lied gezongen had. Vaag kon ik het mij herinneren. Toen Apotheker spontaan begon te zingen kon ik onmogelijk zeggen dat ik er niks meer van wist. De cirkel was rond. Met zijn Arjette huppelde de burgemeester richting de uitgang.

Op de terugweg ben ik met mijn chauffeur nog even aangestoken bij een alleraardigste privékastelein om een paar stevige glazen bier weg te tikken. We hebben het feest de revue laten passeren en konden concluderen dat het dolletjes was geweest.

Andries Veldman