Groene maffia vuistdiep in ruif Culturele Hoofdstad

(tekst: webblog Gert Jaap van Ulzen)

De Groene WC Eend Stuurt Met Name Blauwe Enveloppe’s

Halverwege het vorige decennium was de firma E-Concern een grote speler aan het groene firmament. In 2009 ging de firma E-concern failliet, met achterlating van miljarden(!) aan maatschappelijke schade.

Nog steeds zijn de curatoren bezig om bestuurders (waaronder Dhr. Nijpels, de huidige borger van het energieakkoord) en accountants aansprakelijk te stellen voor de verkoop van groene dromen. Toekomstige winsten stonden alvast in de boeken, verliezen werden gemaskeerd. De ‘Baan Software’ boekhoud methodiek.

Het groene gesjoemel van E-Concern – en de windturbine park Gemini plunderaars – gaat ook nog steeds gewoon door. Zie http://bit.ly/1xn0K6l

De firma Eneco (voor 100% eigendom van de overheid) nam voor de spreekwoordelijke één euro de adviestak van het failliete Econcern over – Ecofys. Het ‘groene’ ex-management daarvan, kreeg als beloning een door Eneco gefinancierde parttime leerstoel aan de TU-Delft. De heer Ad van Wijk (Directie E-concern, PSP later GroenLinks) houdt dat stoeltje al jaren lekker warm. De Noord Hollandse gedeputeerde Albert Moens (PPR & GroenLinks) liet zich opsluiten in de kassa van de firma Darwind – jawel, ook een afdeling van E-Concern. Uiteraard met – jawel – de heer Nijpels als bewaker van die kassa.

Als bijproduct van diezelfde school, kunt u onze nationale transitie ‘deskundige’ Dhr. Rotmans opvoeren, alsmede het aan hem gelieerde Urgenda met Mw. M. Minnesma aan het roer. Nog zo’n speler is de heer Pier Vellinga en wederom – jawel – samen met Dhr. E. Nijpels bestuurlijk verbonden aan de ‘Wadden Academie’.

Uiteraard komen we deze spelers ook weer tegen in de subsidie ruif van Leeuwarden Culturele Hoofdstad 2018. Duurzaamheid moet wel cultureel gefinancierd worden. De culturele hoofdstad en duurzaamheid zijn uitwisselbare begrippen – tenminste in de subsidie aanvragen. De duurzame top 100 van het dagblad Trouw is in werkelijkheid de top 100 van groene subsidie rovers.

Onze nationale netbeheerder – Tennet – is verantwoordelijk voor de stroomleidingen. Onder en boven de grond én voor het aanlanden van stroom vanuit de windparken op zee. Die stopcontacten op zee, zijn technisch complex en extreem duur. U zult ze niet bij een willekeurige bouwmarkt aantreffen. Zó duur, dat de minister voor ‘wind op zee’ heeft besloten, dat de offshore wind exploitant ze niet hoeft te betalen, maar de belastingbetaler. Windparken op zee worden dan ook uitsluitend cosmetisch goedkoper, u gaat de rekening echt krijgen. Gepresenteerd in een blauwe enveloppe.

Wat schetst mijn verbazing? Omdat Tennet – op uw kosten – door het ijs gezakt is, bij het aansluiten van het Duitse offshore windpark Bard1, is extern advies gewenst. En wie mag voor de hoofdprijs ons aller Tennet van dat advies dienen? Juist, de firma Ecofys! ‘Wij van WC Eend’ dus.

Op het schaakbord staan dus alleen maar namen van ‘old school’ spelers. Spelers met als enige verantwoordelijkheid – de ruif gevuld te houden, om hem daarna leeg te scheppen. Spelers, die nog nooit welke verantwoordelijkheid dan ook, ooit gehad hebben. Noch voor het rendement, noch voor het gevolg van hun advies. Spelers, die nog nooit wakker hebben gelegen van de volgende blauwe enveloppe, anders dan voor het versturen er van.

Het is deze ‘inner crowd’ – het collectieve circuit van groene baantjesjagers – waar we vanaf moeten. Zij dienen geen enkel maatschappelijk belang, maar uitsluitend het eigen belang. Wij hebben enkel het nakijken – voorafgaand aan het betalen van de duurzame aanslag.

Tekst: Gert Jaap van Ulzen