Blauwe zone Huizum-west

‘Voor welk probleem is dit een oplossing?’ De invoering van de blauwe zone in de Leeuwarder wijk Huizum-west is een doorlopende soap. De soap kent inmiddels vele verliezers die uit de serie zijn geschreven, maar de hoofdrolspelers staan nog overeind. Waarom gaat het nu precies?

‘Om het oplossen van een verkeersprobleem gaat het hier niet. Want dat probleem kennen we hier niet. Het gaat gewoon om een ordinaire gemeentelijke belastingheffing. Anders kan ik het niet zien’, aldus Jan Keizer. Zijn medestrijder Gerrit Veenstra voegt hier aan toe: ‘Mensen in de buurt denken dat ze met de invoering van de blauwe zone gevrijwaard zijn van bestelbusjes en campers voor de deur, maar dat is niet zo. Ook wordt er gedacht dat je met een blauwe zone recht hebt op een eigen plaats voor de deur, dat is ook niet het geval. De gemeente voert geen eerlijke voorlichting.’

 

Oud-politieman Jan Keizer en Arriva-buschauffeur Gerrit Veenstra kunnen om de soap die in november 2006 startte, en waarvan ze toen niet konden vermoeden dat die zo langs zou duren, nog wel een beetje lachen. Maar na twee gewonnen rechtszaken en drie procedures bij de bezwarencommissie waarbij de gemeente met de staart tussen de benen afdroop, vragen de twee zich wel af waar de gemeente Leeuwarden, en vooral verkeerswethouder Thea Koster (CDA), nu eigenlijk mee bezig is. Binnenkort worden ze opnieuw uitgenodigd voor een nieuwe zitting van de bezwarencommissie. Nu voor een WOB-verzoek dat voormalig straatgenoot Bert Versteeg (en voormalig gemeenteambtenaar) heeft aangespannen. Versteeg, voorstander van de blauwe zone en vandaag toevallig verhuisd uit Leeuwarden, wil graag de stukken bekijken die al aan velen ter beoordeling is voorgelegd. Gerrit Veenstra: ‘Dan moet hij bij de bezwaarcommissie komen. Daar is alles openbaar. Wat dit allemaal wel niet heeft gekost’.

Het begin

Terug naar het begin. Jan Keizer: ‘De gemeente Leeuwarden wil van de gehele schil rond de binnenstad tot aan de rondweg een blauwe zone maken. Voor onze wijk betekent dat een parkeerregulering tot aan de Julianalaan. Als hier nu grote problemen waren dan zou je je zo’n voorstel nog kunnen indenken. Maar die parkeerproblemen zijn er niet en de meerderheid wil geen blauwe zone. Het is geld uit de zakklopperij.’

Over dat laatste dacht verkeersambtenaar André Busse overigens geheel anders. Laat de naam Busse in dit gezelschap vallen en er wordt onrustig op de bank geschoven. Stoom komt uit de oren. Jan Keizer pakt de papieren erbij: ‘Op de allereerste vergadering met de buurt in het Hollanderhúske waren dertig tegenstanders aanwezig. Busse zei: ”De meerderheid zit thuis, die zijn voor. Het plan gaat door.” Hij schermde ook met de Vosseparkwijk, die ook voorstander van een zone zou zijn geweest. Jan Keizer: ‘Ik wist beter en zei: zal ik je de resultaten van die peiling tonen? Daarna was hij stil.’

Het was de eerste van vele aanvaringen met de verkeersambtenaar die later bij zijn bazen op het matje werd geroepen. Uit het onderzoek van teamleider Mobiliteit en Ruimte I. van Berkel, gedateerd op 17 februari 2009, kwamen er allerlei onverkwikkelijkheden naar boven. Aan Veenstra en Keizer moest excuses worden aangeboden. Ambtenaar Hofstra die het verzoeningsproces moest begeleiden informeerde bij Keizer of hij nog wensen had. Keizer: ‘Hij vroeg of hij Busse voor ontslag moest voordragen. Dat vond ik onnodig. Excuses waren voldoende.’

Democratische procedures

‘Wat wij hier hebben beleefd grenst aan het ongelooflijke’, vertelt Gerrit Veenstra. ‘De gemeente walst gewoon over normale democratische procedures heen. Voor we er erg in hadden, en terwijl de procedure nog liep, lagen de blauwe stenen al rond de parkeervakken in de straat. We werden aan de kant geschoven toen we opmerkten dat we bezwaar aantekenden. “Dat winnen we toch”, zei Busse. Ze verloren en alle steentjes die er voor 85.000 euro ingelegd waren moesten er voor 20.000 euro worden omgedraaid, met de blauwe kleur naar onder.’ Jan Keizer: ‘In de Jan de Baenstraat bleven ze liggen. Ik bel de gemeente en kreeg als antwoord dat die bewoners wél een zone wilden. Ik op de fiets naar die bewoners toe. Ze hadden mijn naam al in de krant zien staan en waren al bij mij aan de deur geweest om te kijken of ik iets voor ze kon betekenen. Er was namelijk in het geheel geen sprake van dat ze in deze straat de zone wilden. De reactie van Busse was: “Wat flikken jullie me nou?” Het is ongehoord hoe de gemeente met zijn burgers omgaat.’

Mediageweld

In 2013 hebben we een ingezonden stuk geplaatst in de Leeuwarder Courant nadat verkeerswethouder Thea Koster had getwitterd dat ze met voorstanders had gesproken en besloten dat de blauwe zone onverkort doorgang zou vinden. ‘Ik begrijp niet dat je zulke zaken via Twitter bespreekt’, zegt Gerrit Veenstra. ‘Vooral als ze niet kloppen’, vult Jan Keizer aan. De krant met het ingezonden stuk lag nog niet in de bus of de twee werden ontboden bij de wethouder.

Gerrit Veenstra: ‘Wat een vertoning. We kwamen binnen, Koster had zich omringd door haar hele kabinet, en daar lag het artikel op haar tafel. ”U heeft een ingezonden stuk geschreven en dat vind ik niet leuk”, zei ze. Jan Keizer: ‘Ik zei: En als we vinden dat er weer een ingezonden stuk moet worden geschreven dan doen wij dat weer.’ Gerrit Veenstra: ‘We moesten snel onze koffie opdrinken. Binnen tien minuten stonden we weer buiten. Dat je ons laat opdraven voor zo’n artikel. Toen we buiten stonden hadden we er maar één opmerking voor: trut!’

Geen voortschrijdend gemeentelijk inzicht

Wie mocht denken dat er bij de gemeente Leeuwarden van voortschrijdend inzicht sprake zou kunnen zijn komt bedrogen uit. De hakken gaat in het zand. Busse werd van het project blauwe zone gehaald en Greetje Bakker volgde hem op. Greetje Bakker verdween en Hayo van der Meer is nu de man die de blauwe zone in goede banen mag zien te leiden. Gemeentelijk jurist Albert Bennen en andere externe juristen begeleiden het geheel als de boel op scherp komt te staan.

De meest actuele ontwikkelingen spelen zich nu af in de omgeving van de Matthias van Pellicomstraat. Een enquête heeft uitgewezen dat de bewoners van zes straten voorstander zijn van het invoeren van een blauwe zone. Het gaat hier om de Carel Fabritiusstraat, Matthias van Pellicomstraat, Bosboomstraat, Mesdagstraat en een deel tussen Ruysdaelstraat en Hobbemastraat. Gerrit Veenstra: ‘Op 6 juli valt er een brief bij de bewoners van de Wouwermanstraat in de bus. Die zijn nu aan de beurt. In die brief wordt melding gemaakt dat de gemeente de situatie hierna twee jaar lang wil bekijken, maar twee dagen later al valt in een nieuwe brief te lezen dat de zone richting Hobbemastraat trekt. Bovendien worden de bewoners van de Matthias van Pellicomstraat geconfronteerd met een plotseling parkeerverbod in hun straat. Dat komt er gewoon even tussendoor fietsen.’ Jan Keizer: ‘Als je die brief van 6 juli leest dan is het verhaal van de gemeente wederom onzuiver.’

Ordinair belastingverhaal

Jan Keizer: ‘Wijlen PvdA-raadslid Hendrik ten Hoeve heeft het al eens gezegd: je lost het eventuele probleem in Huizum met smalle straatjes nooit op. Koster wil gewoon naar de Julianalaan. Je proeft in de stukken dat de argumentatie waarom die blauwe zone er moet komen verschuift. De uitgeschreven bonnen mogen niet meer op de rekening van de gemeente worden bijgeschreven. Er wordt iets anders verzonnen, namelijk steeds duurder wordende ontheffingen. Het is een ordinair belastingverhaal en het heeft niets meer te maken met verkeersproblematiek. In de binnenstad van Leeuwarden worden er al enkele honderden euro’s betaald voor een ontheffing. Dat gebied wordt straks steeds groter.’ Gerrit Veenstra: ‘Een bewoner van de Tjerk Hiddesstraat ze me: ach, waar maken jullie je nou zo druk om? Hij praat nu ander nu hij (en zijn familieleden) al een paar keer zijn bekeurd. De controleurs hoeven hun auto niet meer uit, ze scannen het nummerbord en je hebt een prent. En dat allemaal boven op die ontheffingsbijdrage die je moet betalen. Nu is die nog 18 euro, maar let maar op wat er gaat gebeuren’.