Leeuwarder Bos, ons sadistisch universum inclusief wasbeer

Leeuwarder Bos

Nieuw gevaar Leeuwarder Bos: de wasbeer

Op de site van Omrop Fryslân lezen we: Dit wykein is by Aldeholtpea begongen mei de syktocht nei de waskbearhûn, mar it bist waard net oantroffen. De kommende moannen wurdt ûndersocht hoefolle fan dizze bisten der binne yn Fryslân, Grinslân, Drinte en Oerisel. It ûndersyk wurdt dien yn opdracht fan de Nederlandse Voedsel en Warenautoriteit.

Onze correspondent was de beer al op het spoor, artikel gepubliceerd in november 2015.

(Ven een correspondent)

Het Leeuwarder bos begon als een bos, waarmee de CO-2 zou worden bestreden. Metingen, of en hoe dat is gelukt, ontbreken. Bekend is wel dat in de laatste twee à drie jaar in het bos immense kaalslag (storm) en sterfte door ziekte is opgetreden. De grote schade door storm is in de hand gewerkt door de wijze waarop het bos werd ontworpen. Een bos op kleigrond, dat is altijd vragen om moeilijkheden. Een grondfout was tegelijk, dat de ontwerpers en bomenplanters zich niets aantrokken van de waterhuishouding. Op veel plaatsen te nat. Geen doorstroming, met onder meer botulisme als gevolg. De gemeente heeft het de afgelopen periode druk gehad om enigszins orde te scheppen in de chaos. Helaas bleek de tijd weer te kort, het was weer te nat. De al maanden geleden her en der geplaatste, afschrikwekkende borden, dat er sprake is van zeer onveilige toestanden, kunnen dan ook nog steeds niet opgeruimd. En dan hebben we het nog niet over de verwarring, die borden met “Verboden voor Honden”, vlak naast bordjes “Losloopgebied voor Honden” en “Honden aan de Lijn” opleveren. Er staan nu haast evenveel waarschuwingsborden als bomen .

De kaalslag heeft als voordeel, dat de – door de wijze van aanplant – op veel plaatsen tot grote somberheid stemmende bomenrijen ongeveer voor de helft zijn verdwenen. Eindelijk weer wat doorzicht en frisse lucht. Houden zo, en niet weer te veel aanplanten, of andere gekkigheden. Het mooiste stuk in het bos is van het begin af aan het open middenstuk geweest. Daarom ook elders: perspectivische zichtlijnen, ruime weideveldjes, en meer waterpartijen.

Er zijn – nog steeds – wandelaars en natuur liefhebbers die hun hart hebben verpand aan dit wel heel merkwaardige bos. Ze waren bijeen in het Natuurmuseum, waar Pieter Douma (gemeente Leeuwarden) nog eens de geschiedenis uiteenzette. Hij noemde de tegenslagen en moeilijkheden, maar vermeed daarbij in te gaan op de ontwerpfouten. Begrijpelijk misschien, want de initiatoren – gemeente en subsidiënten – zijn destijds wel degelijk geattendeerd op kwesties als de hoge waterstand. De bekende boer Sybrandy (nu de Taniaburg) was één van degenen, die waarschuwde. Dit soort signalen werd genegeerd.

Sybrandy was ook een organisator van de vogelwacht in dit mooie en vruchtbare gebied. De weidevogels floreerden hier. Niemand op de bijeenkomst refereerde hieraan. Weg met de kievit en de grutto.

In plaats daarvan hebben we nu vooral – en volgens sommigen te veel – roofvogels, muizen, het ijsvogeltje, vossen (overigens de laatste tijd niet meer gesignaleerd), libellen, en andere memorabele bewoners van het dierenrijk. Met geheime camera’s maken studenten van van Hall stiekem opnamen. Dat levert wrede beelden op, bijvoorbeeld waar een havik een nog levende duif langzaam en nauwkeurig plukt en bloederig uitkluift. Het sadistisch universum. Op internet zijn deze beelden zeer gewild, zei de inleider.

Het Natuurmuseum begeleidt met regelmaat kinderen op excursies. Zij moeten het gelukkig doen met het opsporen van libellen. Met de havik en de duif vermaken zich de volwassenen op de zolder van het museum. Er waren ook twee raadsleden aanwezig. Petra Vlutters (GroenLinks) vroeg of het bos niet wat te klein was. Zijn er voor Petra nog geen roofvogels genoeg? Wytze Martens (PvdA) kwam in Bilgaard regelmatig wijkbewoners tegen, die het bos maar een rommeltje vonden. Pieter Douma oogde vermoeid. Hij zei blij te zijn met de belangstelling en reacties. De miljoenensubsidies voor het bos hadden als voorwaarde , dat de zaak 99 jaar blijft bestaan. Douma heeft daarom nog zo’n 75 jaar te gaan.

De geheime opnamen boden ook beelden van een recent betrapte exoot – de wasbeer. Dat leidde tot veel commotie. Hoe was die hier gekomen. Een deskundige dacht dat ze uit de regio Mecklenburg – Vorpommern afkomstig konden zijn. Hij wees er op, dat het hier gaat om agressieve rovers, erger dan vossen. We houden ons hart vast.

Geef een antwoord